Pierwsze wzmianki o wsi znajdujemy w dokumentach z lat 1325 – 1327, mówiących o istnieniu w Długołęce parafii, zamieszkałej przez około 270 wiernych.
W 1357 roku opatka klasztoru, Konstancja nadała sołectwo Janowi i Wiecisławowi. Część Długołęki, stanowiła w tym czasie własność rycerską. Za „Sądecczyzną” Szczęsnego Morawskiego:
„Konstancya, niegdyś księżna głogowska, opatka klasztora starosądeckiego – nadaje: Janowi i Wielisławowi bratańcowi jego, dla wiernych zasług: … Prawem magdeburskiem na jakiem inne wsie osadzone; – Czynszu z łanu frankońskiego: 8 szkojców – z czego szóstą część sołtysowi; – Grzywnę trzecią sądową: sołtysowi; – sędziemu obiad: raz sołtys, dwa razy gromada; – poczty zwykłe dwa razy do roku.”
W 1527 roku istniała w Długołęce parafia należąca do dekanatu sądeckiego. W późniejszym okresie Długołęka i Świerkla należały do parafii w Podegrodziu, a następnie do parafii w Przyszowej. W latach 1982-1988 wybudowano nowy kościół i erygowany parafię w Długołęce-Świerkli.